Vr 15 maart | We landen enigszins verkreukeld in Tokyo, na een nachtvlucht van elf uur. Een busje brengt ons niet naar de hoofdstad, maar naar een station waar we worden opgewacht door een vertrouwd gezicht: Ken Matsubara, de tourmanager die altijd met ons meereist. De trein brengt ons in twee uur naar Nagoya, een middelgrote stad (twee miljoen inwoners!) in het westen. We proberen zo lang mogelijk op te blijven, om een beetje thuis te geraken in de tijdzone.

Zo 17 maart | Het eerste concert van deze tournee, om twee uur ’s middags. In dit mooie zaaltje speelden we ook in 2009 (oh, alweer tien jaar geleden!). Promotor Hirasa is uit Tokyo overgekomen en kijkt tevreden toe. ’s Avonds dineren we met componist Hiroyuki Yamamoto en een student van hem, en met Simone, Raafs vrouw die deze tournee mee is!

Di 19 maart | Hiroshima blijkt een vriendelijke, levendige stad, maar we zijn wel zwaar onder de indruk van het Peace Memorial Park, waar 6 augustus 1945 herdacht wordt, de datum die Hiroshima historisch maakte. Het concert vindt plaats in een mooie zaal op nog geen 100 meter van het ‘hypocenter’ van de atoombom. De programmeur van dit concert heeft ons gekoppeld aan twee gast-musici: een gitarist en een marimbaspeelster. Met de gitarist doen we het langzame deel uit het gitaar-concert van Rodriguez, de marimbiste speelt grote delen van Gershwin’s ‘An American in Paris’ mee. We dineren met de solisten en programmeur.

Wo 20 maart | Om 7.30 uur vertrekt alweer de razendsnelle Shinkansen, die ons in 3,5 uur naar Yokohama brengt, zo’n 650 km(!) verderop. We stappen over in twee taxi-busjes em komen minder dan twee uur voor concertbegin aan bij de zaal. Er is waarschijnlijk geen ander land ter wereld waar zó’n strak reis- en concertschema kan functioneren.

Za 23 maart | We werken tijdens de zaalrepetitie met componist Masakazu Natsuda aan zijn prachtige stuk ‘Chanson Suspendu’. Eén van de weinige composities voor rietkwintet die niet voor Calefax gecomponeerd is – het werd een jaar of zes geleden gemaakt in opdracht van het Barcelona Reed Quintet. De componist glundert bij het concert. Na de eerste toegift gaan we sowieso met een grote grijns het podium af, omdat de hele zaal het gister ingestudeerde stads-lied meezingt. Na het concert nog nemen we de trein naar Tokyo, want daar wacht morgen het grote laatste concert.

Zo 24 maart | Nog één keer opladen voor waarschijnlijk het belangrijkste concert van deze tournee: in het Tokyo Spring Festival. De zaal Bunka Kaikan kennen we nog van 2009 en heeft een grappige vorm: een kubus waarbij het podium in een hoek van het grondvlak is gemaakt. Perfect formaat voor ons, en een volle bak! Ook backstage heerst opwinding, want in de grote zaal dirigeert de oude meester Seiji Ozawa.
Na afloop wacht ons de verrassing van alweer een nieuwe rietkwintet: vijf jonge blazers uit de militaire kapel hebben het Tokyo Reed Quintet gevormd en geven ons zelfs enige arrangementen cadeau. En oh ja… ook Yukiko is er weer, voor de derde in keer acht dagen!