Midden in Amsterdam liggen de drie ‘westelijke eilanden’, als een dorp binnen de drukke stad. Omgeven door water, worden de eilanden gekenmerkt door rust, smalle straten en oude pakhuizen waarin veel ‘artiesten’ wonen.

Op een van deze eilanden brengt saxofonist Raaf Hekkema een groot deel van zijn jeugd door. Dagelijks fietst hij over het Bickerseiland naar school en terug, en ziet daar dan boven de voordeur van een stoffig gebouw het woord CALEFAX staan.
Als er jaren later een naam moet worden gevonden voor het rietkwintet schiet het woord Raaf ineens te binnen, Calefax!

We gebruiken deze naam al een aantal jaren als we er bij toeval achter komen waar de naam Calefax eigenlijk vandaan komt.
Dat is op een zomeravond, wanneer we na een concert nog wat drinken bij Marcella. Een wat obscuur café aan de Prinsengracht. Er hangen scheepsattributen aan de muur en er staan muffe types achter de bar. Boven de bar hangt een klein bordje, verguld met zwarte letters: Calefax N.V. Amsterdam – Rotterdam.
Onder het bordje staat een oude, in alcohol- en sigarettennevelen gehulde man.

“Calefax? Dat was een bedrijf…ja, een constructiebedrijf op het Bickerseiland. Die wisten pas hoe je scheepsmotoren maakt, eersteklas lassers waren dat! Want die jongens van Calefax, die hadden óvens staan, nou, als die werden opgestookt was dat de heetste plek van de stad.“