Ivar Berix, klarinet
Mohammad Motamedi – Lullaby

Ivar: “Voorafgaand aan dit optreden las ik het publiek voor welke (zelfgeschreven) tekst de Iraanse zanger Mohammad Motamedi hier zingt. De tekst vind je hier onder. Het is een slaapliedje, maar niet zomaar een slaapliedje. De tekst gaat over het enorme contrast tussen de liefdevolle, beschermende omarming van een klein kind en de angst, kilte en dreiging in onze wereld. De pijn die hiermee gepaard gaat, gaat door merg en been in deze aangrijpende vertolking van Mohammad.

Ik heb Mohammad later bij mij thuis op bezoek gehad, samen met zijn lieve vrouw Aisan en hun zoontje Farbod. (Tijdens dit concert was Aisan nog hoogzwanger!). In mijn huiskamer speelde Mohammad de Iraanse ney (rietfluit), al bijna even aangrijpend als zijn zangkunst, terwijl Farbod door mijn huiskamer kroop op zoek naar zijn speelgoed. Bij een kop thee spraken we over muziek en familie. Een bijzondere middag; ik voelde me extra welkom in mijn eigen huis door de ontspannen en verwarmende aanwezigheid van deze bijzondere en hartelijke mensen.

Het was hoe dan ook een bijzonder project. Als een wereldster kwam Mohammad tijdens repetities stijlvol een half uur na afspraak binnenlopen, terwijl hij gefilmd werd door zijn schare volgers. Je moet wat als je 376.000 volgers hebt op Instagram ;).”

Lullaby

My darling, kindness is like a dream for us
Happiness is like an impossible thing darling
Your heart is from pure glass and others all have hearts like a stone
Be careful not to be broken because you are way too small darling

People have become dark and bad
And the fire of love has extinguished in their hearts
There came a disaster, an unexpected disaster darling
The springs are springs of tear
Jungles are dark and cold
There is no sign of green on our ground anymore
There is even not one mirror on ourselves

I am dying of loneliness
Of having no one speaking my language
And understanding my heart.