Vanaf 10 oktober gaat Calefax op tournee met violiste Liza Ferschtman. Samen spelen ze werken van o.a. Ravel, Bach/Busoni en Franck. Componist Oene van Geel schreef speciaal voor dit programma een nieuw werk voor rietkwintet en viool geïnspireerd door het leven van het werk van Vivian Maier. Hij schrijft hierover:

‘’In de voorbespreking die ik met Liza Ferschtman had over welke richting het stuk voor Calefax en haar op zou kunnen gaan vonden we het beiden een spannend idee als we vanuit buiten-muzikale inspiratie zouden vertrekken. Zelf ben ik een groot liefhebber van fotografie en Liza noemde daarop onder andere het werk van Vivian Maier. We waren ruim op tijd met de planning en ik legde de ideeën eerst in de week.

Op een avond belandde ik middenin een boeiende documentaire op televisie over het leven van een fotografe die haar hele leven nooit iets gepubliceerd had maar wel duizenden foto’s had gemaakt.
Ze was haar hele leven kinderoppas geweest. Iemand had na haar dood op een veiling haar inboedel gekocht en daar bleken massa’s negatieven bij te zitten met: veelal fantastische straatfotografie uit Amerika (vooral uit de jaren ’60 en ’70) en markante zelfportretten in datzelfde straatbeeld. Ik kreeg een vermoeden en ja: het ging over Vivian Maier!

Haar fotografie sprak me meteen aan maar nog spannender vond ik haar levensverhaal.Ze begon als een liefhebbende ‘nanny’ die haar oppaskinderen op sleeptouw nam naar achterstandswijken, jaarmarkten, slachthuizen en wat je ook maar kan verzinnen. Altijd met de camera in haar hand. Ze woonde altijd bij de mensen waarvoor ze werkte en sleepte in het verloop van de jaren steeds meer ramvol gevulde koffers met zich mee. Ze ging zich ook steeds excentrieker gedragen en werd steeds zonderlinger en onhandelbaarder.
Een dramatisch hoogtepunt uit de documentaire is het moment waarop een vrouw vertelt over hoe ze Vivian moest ontslaan nadat ze zich buitensporig had gedragen. Met pijn in haar hart, want ze hield ook van Vivian.

Haar leven komt ten einde als ze aan zee woont in een klein appartementje, gehuurd door twee mannen waarop ze vroeger paste. Hier en daar maakte ze nog een kort praatje met haar buurtbewoners maar evengoed zocht ze tussen het afval nog naar iets eetbaars.
Alle mensen die in de documentaire over haar spreken zijn het er over eens. Vivian Maier was een zeer eigenzinnig mens. Als eerbetoon aan haar leven en werk heb ik dit stuk geschreven.”

Première: 10 oktober 2017, De Doelen (Rotterdam)
Meer info